26 kwietnia mija 136. rocznica urodzin adw. Stanisława Cara, działacza społecznego i politycznego, ministra sprawiedliwości, marszałka Sejmu IV kadencji (1935-38). Był pierwszym redaktorem naczelnym czasopisma "Palestra", wydawanego w Warszawie. 

Urodził się 26 kwietnia 1882 roku w inteligenckiej rodzinie w Warszawie. Studia prawnicze odbył na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Jako student zaangażowany był w działalność polityczną, przez którą musiał dokończyć naukę w Odessie. Do Warszawy powrócił, by odbyć aplikację prawniczą. W 1911 roku został wpisany na listę adwokatów i otworzył kancelarię. Po wybuchu I wojny światowej pełnił funkcję sędziego pokoju, mógł orzekać w drobnych sprawach.

W 1916 roku poznał Józefa Piłsudskiego i został jego współpracownikiem. W 1917 roku rozpoczął pracę w Departamencie Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu, a w 1918 roku Piłsudski mianował Stanisława Cara szefem Kancelarii Cywilnej Naczelnika Państwa. Walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej, otrzymując awans do stopnia podporucznika, a za zasługi został odznaczony Krzyżem Walecznych. 

Po objęciu prezydentury przez Gabriela Narutowicza w 1922 roku, adw. Car wrócił do praktyki adwokackiej. Został też pierwszym redaktorem naczelnym warszawskiego miesięcznika "Palestra".

W 1925 roku został mianowany Prokuratorem Sądu Najwyższego, a później piastował kolejno urząd szefa Kancelarii Cywilnej prezydenta Ignacego Mościckiego, podsekretarza stanu w ministerstwie sprawiedliwości w gabinecie Józefa Piłsudskiego i ministra sprawiedliwości w gabinecie Kazimierza Bartela. Ministrem sprawiedliwości był w okresie 1928-29 i w 1930 r.

W latach 1931-1935 pełnił funkcję generalnego referenta Komisji Konstytucyjnej Sejmu RP. Uważany jest za głównego twórcę projektu Konstytucji Kwietniowej z 1935 r.

W wyborach 1930 roku Stanisław Car został posłem na Sejm III kadencji, 10 grudnia tego roku został wicemarszałkiem, a od 1935 do 1938 roku pełnił funkcję marszałka Sejmu IV kadencji.

Był autorem licznych opracowań naukowych oraz komentarzy, polemik i felietonów.

Zmarł 18 czerwca 1938 roku w wyniku powikłań po przebytym zapaleniu płuc.