6 i 7 maja 1961 r. na posiedzeniu plenarnym NRA  uchwalono pierwszy w dziejach Zbiór zasad etyki adwokackiej i godności zawodu. Współtwórcą tego pierwszego Kodeksu Etyki Adwokackiej był adw. Stanisław Janczewski. 

Naczelna Rada Adwokacka od 1961 roku organizowała Zjazdy Dziekanów, które służyły usprawnieniu i skoordynowaniu działań rad adwokackich. Przy NRA powołano także osiem komisji merytorycznych, które zajęły się m.in. opracowaniem kodeksu etyki zawodowej, zasad organizacji samopomocy koleżeńskiej oraz opracowaniem regulaminu pracy rzeczników dyscyplinarnych. Efektem prac jednej z komisji było przyjęcie w 1961 r. Zbioru zasad etyki i godności zawodu, który stał się tym samym pierwszym kodeksem etycznym wśród zawodów zaufania publicznego. 

Współtwórcą tego dokumentu był Stanisław Janczewski (1888-1970) adwokat warszawski. Studia prawnicze odbywał na Uniwersytecie Świętego Włodzimierza w Kijowie i ukończył je w 1911 r. Po pobycie w Finlandii i Petersburgu ok. 1918 r. powrócił do Warszawy, gdzie wkrótce rozpoczął praktykę adwokacką.
Od połowy lat dwudziestych aktywnie działał w samorządzie adwokackim. Był sekretarzem NRA (1931–1932) oraz dziekanem ORA w Warszawie (1935–1936). Za kulturę języka polskiego w piśmie uhonorowany został przez Polską Akademię Literatury w 1938 Srebrnym Wawrzynem Akademickim.

W czasie wojny działał w Tajnej ORA w Warszawie. Opracowywał w tym czasie zagadnienia etyki adwokackiej. Po wojnie, od stycznia 1946, był prezesem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury, a od 1948 do 1951 pełnił obowiązki wiceprezesa NRA. Ponownie wiceprezesem NRA został w październiku 1956 i był nim do 1964, jednocześnie w tym czasie doprowadzając do utworzenia czasopisma będącego organem NRA – w 1956 r. ukazało się w trzech zeszytach jako „Biuletyn Naczelnej Rady Adwokackiej”, w 1957 r. zaczęto zaś wydawać je jako „Palestrę”. Przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego i faktycznym redaktorem naczelnym (w 1961 r. formalnie utworzono stanowisko redaktora naczelnego) Janczewski był do 1964 r.
W 1959 opublikował pionierską w PRL książkę pt. Godność zawodu adwokackiego, będącą pokłosiem prac prowadzonych jeszcze w okresie II RP i podczas okupacji (poprzedził ją cykl artykułów opublikowanych na łamach „Palestry”). Jako przewodniczący powołanej w 1958 specjalnej komisji NRA do opracowania projektu kodeksu etyki adwokackiej i jako jego autor doprowadził do uchwalenia przez NRA w dniach 6 i 7 maja 1961 pierwszego Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu.

Tuż przed śmiercią jako wkładka do „Palestry” ukazały się Dzieje adwokatury w dawnej Polsce (1970) pióra Janczewskiego. Był także autorem wielu prac naukowych z zakresu prawa cywilnego, handlowego oraz historii adwokatury. 

Zmarł w 13 listopada 1970 r. w Warszawie.

 

Zdjęcie: portret pędzla Janiny Wasiewicz (1966)